Ontslag vanwege verslavingsproblematiek niet rechtsgeldig

Ontslag vanwege verslavingsproblematiek niet rechtsgeldig

Ziekte en ontslag blijven altijd een lastige combinatie. Zeker omdat een werknemer niet alles hoeft te vertellen over een ziekte en een werkgever daarmee soms voor (ongewenste) verrassingen komt te staan. Zo ook in onderstaande casus.

Ziek?

De situatie is als volgt. Werknemer is sinds 2008 in dienst bij werkgever als medewerker projecten van een Spoorbedrijf in de rol van uitvoerder veiligheid. Eind april 2023 meldt werknemer zich ziek vanwege coronaklachten. In mei 2023 meldt een huisgenoot van de werknemer dat hij al enige tijd aan een alcoholverslaving leidt. Bij brief van 22 mei 2023 meldt werkgever dat werknemer geschorst is en op 25 mei 2023 is werknemer op staande voet ontslagen vanwege het ongeoorloofd afwezig zijn en verzwijgen van relevante informatie. Werknemer schakelt hierop een bedrijfsarts in en deze oordeelt dat werknemer naar verwachting over 8 tot 20 maanden (!!!) weer kan werken.

Kantonrechter

Na zijn gegeven ontslag op staande voet wordt werknemer opgenomen in een crisisopvang en vervolgens in een verslavingskliniek. De kantonrechter heeft geoordeeld dat het ontslag op staande voet niet-rechtsgeldig is en kent een billijke vergoeding van € 95.000 bruto toe. Werkgever gaat in hoger beroep omdat zij zich op het standpunt stelt dat het verzwijgen van een alcoholverslaving wel een dringende reden voor ontslag op staande voet oplevert.

Hof

Het hof gaat uit van de volgende feiten. Werknemer was ziek tijdens het gegeven ontslag op staande voet. Hij is klinisch opgenomen en er is geen bedrijfsarts die het tegendeel bewijst. De bedrijfsarts die een verslag heeft gedaan, heeft geconstateerd dat werknemer arbeidsongeschikt was maar er wel zicht is op herstel. Het hof oordeelt dat het algemeen bekend is dat mensen met een verslaving vaak ontkennen dat er een probleem is en dit zelf niet inzien. Het is daarom ook niet redelijk om van werknemer te verwachten dat hij dit meldt aan zijn werkgever of bedrijfsarts. Het staat niet vast dat de verslaving van werknemer voor gevaarlijke situaties heeft gezorgd op de werkvloer. Dat werknemer bekend was met de protocollen van werkgever aangaande alcoholgebruik maakt dit niet anders. Deze zien namelijk op het alcoholgebruik tijdens werktijd en niet op het melden van alcoholproblemen buiten werktijd.

Ook het hof komt tot het oordeel dat er geen sprake is van een rechtsgeldig ontslag op staande voet. De billijke vergoeding wordt wel bijgesteld van € 95.000 naar €37.500 bruto.

NOVO’s tip

Alcoholverslaving wordt in Nederland (gelukkig) aangemerkt als een ziekte waarbij een werkgever dezelfde soort zorgplichten heeft als bij een andere soort ziekte. Terughoudendheid bij het geven van een ontslag, laat staan ontslag op staande voet, tijdens een alcoholprobleem is dus geboden. Meer informatie over bijvoorbeeld het opstellen van een code over alcoholgebruik? Neem dan contact op met NOVO Advocatuur en Mediation te Breda, Specialist in Arbeidsrecht via info@novo-advocatuur.nl of 076-2056040.